Re-premiera "Pana Tadeusza"

Pamiętacie jak pisałam o rekonstrukcji filmu Pan Tadeusz? W sumie to nie było aż tak dawno :D. Tak więc mam dobre wieści, ponieważ re-premiera odbędzie 9 listopada 2012 w odnowionym Kinie Iluzjon ( przy Narbutta 50A w Warszawie). Jeżeli jesteście ciekawi na czym polega cały projekt: "Konserwacja i digitalizacja przedwojennych filmów fabularnych w Filmotece Narodowej w Warszawie" to możecie zajrzeć na stronę Nitrofilmu. A szczegóły na temat Pana Tadeusza znajdziecie TU i TU.

Ja sama jestem bardzo ciekawa jak to wszystko wygląda i wiele bym dała, żeby być na projekcji. Naprawdę podziwiam ludzi, który biorą udział w projekcie. Jestem pewna,że to nie lada wyzwanie podjąć się takiego zadania. Mam nadzieję, że wszystko zostanie zapięte na ostatni guzik i nie będzie żadnych komplikacji. Z niecierpliwieniem czekam i odliczam dni do 9 listopada br.  :)

A całej ekipie Filmoteki Narodowej życzę powodzenia!!!

a oto zapowiedź kolejnego, jutrzejszego posta! 

Gene Kelly

Dzisiaj, w kinie Iluzjon w Warszawie, rozpoczął się cykl filmów z udziałem Gene'a Kelly'ego - amerykańskiego tancerza, choreografa, aktora, reżysera i producenta. Pierwszym wyświetlonym filmem będzie Les Girls (1957). Przez kolejne dni a dokładnie 20, 22 i 24 stycznia będzie można zobaczyć jeszcze trzy produkcje. Więcej informacji można naleźć TUTAJ bądź na fanpage'u kina na facebooku. Wydarzenie jest zatytułowane MISTRZOWIE MUSICALU-GENE KELLY,  więc dla wszystkich wielbicieli tego gatunku jest to świetna okazja! Ja po raz kolejny żałuję, że nie uda mi się pojechać, chociaż bardzo bym chciała, jednak sesja robi swoje... W innym wypadku już dawno siedziałabym w pociągu do Warszawy :)

Następnymi wyświetlanymi filmami będą:

Panienki z Rochefort (1967)

Amerykanin w Paryżu (1951)

Deszczowa piosenka (1952)

Wszystkim chętnym bardzo polecam! Ja z przyjemnością zamieniłabym kanapę i laptopa na salę kinową :)

"Pan Tadeusz" Adama Mickiewicza

Chyba każdy z nas widział ekranizację Pana Tadeusza. Jak nie w zaciszu własnego domu, to na pewno w gimnazjum podczas przerabiania lektury. W mojej klasie nie było dziewczyny, która nie wzdychałaby do przystojnego Michała Żebrowskiego albo nie była oczarowana postacią młodej Zosi. 

Muszę wam powiedzieć, że nie jest to jedyna filmowa wersja tego poematu. Andrzeja Wajdę wyprzedził najpierw Zygfryd Mayflauer, jednak prace przerwano z powodów technicznych w latach 1919-1920. Dopiero Ryszardowi Ordyńskiemu udało się nakręcić cały film, z którego do dzisiaj zachowały się niestety tylko fragmenty... Premiera odbyła się 09.11.1928r. dodam jeszcze, że był to film niemy :) 

Filmoteka Narodowa rekonstruuje ten film, a efekty pracy będzie można zobaczyć już w tym roku!!! Ja już nie mogę się do czekać! :)

Wszystkiego Najlepszego!

3 stycznia 1897r. w Lipnie przyszła na świat polska aktorka filmowa i międzynarodowa gwiazda kina niemego, Pola Negri, a właściwie Barabara Apolonia Chałupiec. Po tym jak jej ojciec został zesłany na Sybir, wychowywała ją tylko matka. Kiedy w 1902r. przeprowadziły się do Warszawy, dziewczynka zaczęła uczęszczać na lekcje tańca i gry aktorskiej. Ukończyła szkołę teatralną w Warszawie, po czym występowała w teatrach: Małym, Wielkim, Letnim. Zdobyła w tym czasie duża popularność. Podczas I wojny światowej zachorowała na gruźlicę. Leczyła się w sanatorium w Zakopanem. Po powrocie z sanatorium atelier filmowe "Sphinx" zaproponowało jej rolę. 

Jej debiutem stał się film Niewolnica zmysłów (1914). Ponadto  zagrała w innych polskich produkcjach takich jak: Żona, Studenci, Bestia, cykl Tajemnice Warszawy (Arabella, Pokój nr 13, Jego ostatni czyn). Właśnie w tym okresie przyjęła swój pseudonim artystyczny-Pola Negri, na cześć swojej ulubionej włoskiej poetki-Ady Negri. Kariera filmowa Poli zaczęła się rozwijać. W 1917r. roku wyjechała do Berlina, tam zagrała w wielu produkcjach m.in. reżyserowanych przez Ernsta Lubitscha: Oczy mumii Mia, Carmen, Madame du Barry czy Sumurun. (Te okazały się najbardziej wartościowymi artystycznie obrazami w całej jej karierze aktorskiej). Od 1923r. zaczęła występować już w Hollywoodzkich filmach: Hiszpańska tancerka, Zakazany raj, Hotel Imperial, Miłość aktorki i innych. W USA uważana za gwiazdę kina niemego i symbol seksu. Doszły do tego romanse z Charlie Chaplinem i Rudolphem Valentino. W przeciwieństwie do niemych filmów Negri nie odnosiła większych sukcesów w dźwiękowych produkcjach, głównie ze względu na akcent i dość niski głos. Po powrocie do Niemiec pojawiła się w filmach: Mazurek (1935), (Moskwa-Szanghaj, 1936), Madame Bovary (1937), Tango Notturno(1937), Die fromme Lüge(Pobożne kłamstwo, 1938) i Die Nacht der Entscheidung (Decydująca noc, 1938).

Przed wybuchem wojny wróciła do Ameryki, ostatni raz pojawiła się na ekranie w 1965. Zmarła w wieku 90 lat.

Opublikowała Pamiętnik gwiazdy w 1970, wydanie polskie 1976.

Od kilku lat w rodzinnym mieście Poli Negri, w Lipnie, organizowany jest festiwal "Pola i inni", gdzie m.in. można obejrzeć filmy z udziałem aktorki. 

Jeżeli chodzi o polską Filmotekę Narodową, to posiada ona tylko kilka taśm filmowych. Pozostałe (oczywiście kopie) musi wypożyczać od zagranicznych instytucji.

pisanie notatki opierałam na wiadomościach z Wikipedii.