VOGUEINI: maja 2012

Dzisiaj jest 20 stopni czyli temperatura dla mnie idealna. Ostatnie dni były za gorące. 30 stopni to gruba przesada… Siedzenie w ogrodzie na słoneczku i pisanie kolejnego posta jest o wiele przyjemniejsze niż pisanie go w czterech ścianach mieszkania. Strasznie się ociągałam z jego napisaniem, ale tylko dlatego, że zbliża się sesja i nie miałam czasu kompletnie na nic.

Jak pewnie większość z was wie, 16 maja rozpoczął się Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes i potrwa jeszcze do jutra. Jak na miłośniczkę kina przystało postanowiłam napisać co nieco o tym wydarzeniu. Kto nie chciałby się znaleźć na czerwonym dywanie i w pięknej sukni wejść po schodach, udając się na premierę filmu. Ja na pewno! Co prawda moje marzenie do połowy się spełniło, ponieważ dwa lata temu byłam w Cannes, ale niestety tylko i wyłącznie jako turystka… Dodam, że miasto jest ładne, chociaż jest kilka miejsc ‘ozdobionych’ wysypującymi się i śmierdzącymi śmietnikami. Plaża jest bardzo wąska i czasami nie było nawet gdzie siedzieć jeżeli fale przypływały zbyt blisko : )

Może na początek kilka suchych faktów ; ). Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes jest jednym z najważniejszych I najbardziej prestiżowych festiwali filmowych na świecie. Od 2002r. oficjalna nazwa to Festiwal de Cannes.

Historia Festiwalu w Cannes sięga późnych lat 30. XX w, kiedy to Jean Zay (francuski Minister Kultury i Sztuki) wyszedł z inicjatywą stworzenia międzynarodowego festiwalu filmowego. Ze wsparciem m.in., Philippa Erlangera dopięli swego, jednak wybuch II wojny światowej

opóźnił pierwszą edycję tego wydarzenia o siedem lat. Pierwszej uroczystości miał przewodniczyć Louise Lumière-jeden z twórców kina. Od 1946r. Festiwal odbywał się co roku we wrześniu, z wyjątkiem lat 1948 i 1950 (powody finansowe), a od 1952r., każdego maja.

Początkowo miał on charakter czysto towarzyski, był wydarzeniem społecznym czy atrakcją turystyczną, podczas której prawie każdy z filmów otrzymywał nagrodę. Dopiero w latach 50. dzięki obecności celebrytów takich jak: Kirk Douglas, Sophia Loren, Grace Kelly, Brigitte Bardot, Cary Grant, Romy Schneider, Alain Delon, Simone Signoret czy Gina Lollobrigida festiwal stał się bardziej popularny i szybko zdobył międzynarodową reputację jednego z najbardziej prestiżowych i myślę, że medialnych wydarzeń filmowych. Dodatkowo co roku do Cannes przybywa ponad 4000 dziennikarzy!

Od 1972r. organizatorzy festiwalu sami wybierają filmy, które mają zostać zaprezentowane, chociaż wcześniej wybór należał do komisji krajów z których owe filmy pochodziły. Funkcję dyrektora festiwalu, od 2000r., pełni Gille Jacob.

Główną nagrodą przyznawaną na festiwalu jest Złota Palma, która zastąpiła wcześniejszą nagrodę: Grand Prix Festiwalu. Po raz pierwszy Złotą Palmę przyznano w 1955r., a otrzymał ją Delbert Mann za film “Marty”. Najważniejszą nagrodą jest Złota Palma za film pełnometrażowy. Poza tym przyznawane są także inne nagrody takie jak: Grand Prix, Złota Palma za film krótkometrażowy, Nagroda Jury (Prix du Jury), nagroda za najlepszą rolę kobiecą, nagroda za najlepszą rolę męską, nagroda za najlepszy scenariusz, nagroda za reżyserię oraz nagrody konkursu Cinéfondation, w którym studenci mogą zaprezentować swoje krótkie filmy. W 50. rocznicę Festiwalu Palmę Palm przyznano Ingmarowi Bergmanowi, która odebrała jego córka Linn Ulmann. Teraz pora na polski akcent: w 1981r. Złotą Palmę otrzymał Człowiek z żelaza Andrzeja Wajdy. Jednak nie jest to jedyny polski film nagrodzony w Cannes. Było jaszcze kilka innych, które zdobyły nagrody m.in. za filmy krótkometrażowe.

Fragment artykułu z wp.pl :

„Już w 1946 roku nagrodę z kategorii oświatowego filmu krótkometrażowego otrzymała „Wieliczka” w reż. J. Brzozowskiego, w 1947 Grand Prix za film dokumentalny otrzymał film „Klęska powodzi”, będący wydaniem specjalnym Polskiej Kroniki Filmowej, a w 1951 Nagrodą Specjalną Jury odznaczony został krótkometrażowy film K. Gordona „Szeroka droga”.

Pierwszym sukcesem w kategorii filmu pełnometrażowego była w 1954 roku nagroda dla Aleksandra Forda za film „Piątka z ulicy Barskiej”, już w ramach oficjalnej selekcji. W 1957 roku pierwszy ważny sukces święcił z kolei mało wówczas znany Andrzej Wajda, za film „Kanał”, nagrodzony Nagrodą Specjalną Jury (zwaną też Srebrną Palmą). W 1961 roku tę samą nagrodę otrzymał Jerzy Kawalerowicz za film pod tytułem „Matka Joanna od Aniołów”. Wtedy także Francuska Akademia Filmowa uhonorowała Lucynę Winnicką za główną rolę. Oba filmy były wyjątkowo entuzjastycznie przyjęte przez publiczność w Cannes.

W 1962 Nagrodę Specjalną Jury w kategorii filmu krótkometrażowego otrzymał polski, tym razem animowany film „Oczekiwanie” zrealizowany przez Witolda Giersza i Ludwika Perskiego.

1964 rok to wyróżnienie honorowe Jury i Krytyków dla filmu Andrzeja Munka „Pasażerka”. W 1973 Nagrodę Jury otrzymał film Wojciecha Jerzego Hasa „Sanatorium pod klepsydrą”. W 1978 roku film Krzysztofa Zanussiego „Spirala ‘ otrzymuje nagrodę jury ekumenicznego. Rok 1979 to rok podwójnych nagród dla Polaków: Andrzej Wajda otrzymuje wówczas Nagrodę FIPRESCI (Międzynarodowej Federacji Prasy Filmowej) za „Człowieka z marmuru”, a Jerzy Skolimowski – nagrodę specjalną jury za film „Shout”. W 1979 roku Andrzej Wajda zdobywa też Nagrodę Jury Ekumenicznego za film „Bez znieczulenia”. Rok później, w 1980 roku Krzysztof Zanussi otrzymuje nagrodę za reżyserię oraz Nagrodę Specjalną Jury Ekumenicznego za film „Constans”, a Agnieszka Holland zostaje wyróżniona za film „Aktorzy prowincjonalni”.

W 1982 roku nagrodę za najlepszy scenariusz otrzymuje Jerzy Skolimowski za film „Moonlight”. W tym samym roku nagrodą za najlepszą rolę żeńską zostaje uhonorowana Jadwiga Jankowska – Cieślak, biorąca udział w węgierskim filmie „Olelkezo Tekintetek” W 1988 roku Krzysztof Kieślowski otrzymuje Nagrodę Jury oraz nagrodę FIPRESCI za „Krótki film o zabijaniu”. Trzy lata później inny film reżysera – „Podwójne życie Weroniki” współzawodniczy wraz z innymi o Złota Palmę, ale przegrywa z filmem Joela Coena „Barton Fink”. Zdobywa za to nagrody dla najlepszej aktorki (Irene Jacob) oraz nagrodę FIPRESCI.

W 1990 roku Krystyna Janda zostaje uhonorowana nagroda dla najlepszej aktorki za rolę w filmie Ryszarda Bugajskiego „Przesłuchanie”, zrealizowanym w 1982 roku, a film Macieja Dejczera „300 mil do nieba” otrzymuje Nagrodę Młodej Publiczności. Tę samą nagrodę otrzymuje rok później film Doroty Kędzierzawskiej „Diabły, diabły”.

W 1998 roku pierwszą nagrodę konkursu etiud Cinéfondation otrzymał film „Jakub” w reżyserii Adama Guzińskiego, a w 2004 roku trzecią nagrodą tegoż konkursu został uhonorowany Jan Komasa za film „Fajnie, że jesteś”. W 2000 roku do konkursu Cinéfondation zakwalifikowany został film Małgorzaty Szumowskiej „Wniebowstąpienie”. W tym roku (2006) Jury Ekumeniczne wyróżniło film Sławomira Fabickiego „Z odzysku”. „

W tym roku przewodniczącym Jury jest Nanni Moretti. Dodatkowo o nagrodach decydować będą także aktorzy: Ewan McGregor, Diane Kruger, Hiam Ammass i Emmanuelle Devos; reżyserzy: Alexander Payne, Andrea Arnold i Raoul Peck oraz projektant mody Jean-Paul Gaultier.

Chciałam wam przekazać tylko najważniejsze informacje, chociaż jak widać post i tak wyszedł bardzo długi, ale mam nadzieję, że choć trochę was zainteresowałam. A na koniec jak zwykle zdjęcia!

Złota Palma

"W przeciwieństwie do Oskara, Złota Palma naprawdę wykonana jest z 24-karatowego złota. Oskar jest tylko pozłacany.Co ciekawe, Złota Palma jest także najbardziej wartościową nagrodą. Wyprodukowanie jednej statuetki kosztuje ok. 1500 dolarów, zużywa się bowiem aż 30 gramów czystego złota. Podstawa nagrody wykonana jest z naturalnego kryształu, co także kosztuje. Nagroda wręczana jest w pudełku z niebieskiej marokańskiej skóry. Nagroda była wiele razy przeprojektowywana. Obecna jej forma została stworzona przez austriacką projektantkę Caroline Scheufele."